Przysiad jest jednym z fundamentalnych ćwiczeń siłowych, które może być wykonywane w różnych wariantach. Jedną z kluczowych różnic między tymi wariantami jest umiejscowienie sztangi na plecach – high-bar (wysoki przysiad) oraz low-bar (niski przysiad). Choć różnica ta może wydawać się subtelna, ma istotny wpływ na biomechanikę ruchu oraz aktywację mięśni.
W przypadku przysiadu high-bar, sztanga umieszczana jest wyżej na plecach, mniej więcej na wysokości górnego aktonu mięśnia czworobocznego grzbietu. Ten wariant przysiadu charakteryzuje się wzorcem określanym jako ,,knee dominant”, co oznacza, że biodra nie cofają się tak daleko do tyłu, za to wykorzystywany jest większy zakres ruchomości stawów kolanowych. Pozycja ta gwarantuje większe zaangażowanie mięśni czworogłowych oraz bardziej pionowy ruch tułowia jednak wymaga również prawidłowego zakresu zgięcia grzbietowego w stawie skokowym co niestety w dzisiejszych czasach jest rzadko spotykane. Najwięcej korzyści z tego wariantu przysiadu będą czerpały osoby o zrównoważonym typie ciała oraz krótkich kończynach w stosunku do tułowia. Tym samym, przysiad high-bar ze względu na swoją biomechanikę ruchu może być kłopotliwy dla osób z długimi kończynami oraz relatywnie krótkim tułowiem.
Przysiad low-bar polega na umieszczeniu sztangi nieco niżej na plecach, około 5-7 cm poniżej pozycji high-bar. To umiejscowienie sztangi skutkuje nieco inną biomechaniką ruchu. W tym przypadku mamy do czynienia z wzorcem ruchowym określanym jako ,,hip dominant” gdzie większy nacisk kładziony jest na stawy biodrowe, a mniej na kolana. Pozycja ta gwarantuje możliwość podniesienia większego ciężaru w stosunku do poprzedniej na skutek efektywnego wykorzystanie tylnej taśmy mięśniowej, co sprzyja aktywacji mięśni grzbietu oraz pośladków. Niemniej jednak, przysiad low-bar wymaga większej mobilności w odcinku piersiowym oraz stanowi większe wyzwanie dla dolnej części pleców. Jest to również mniej odpowiedni ruch dla osób z długim tułowiem, które mogą mieć trudności z utrzymaniem odpowiedniej pozycji ciała.
Wybór między przysiadami high-bar a low-bar zależy głównie od indywidualnych predyspozycji anatomicznych oraz celów treningowych. Osoby o długich kończynach i krótkim tułowiu mogą lepiej wykorzystać przysiad low-bar, podczas gdy osoby o krótszych kończynach i dłuższym tułowiu odniosą więcej korzyści z przysiadu typu high-bar. Warto eksperymentować z obiema technikami, aby znaleźć tę, która najlepiej pasuje do Twojej budowy ciała i preferencji treningowych. Należy jednak pamiętać o zachowaniu poprawnej techniki wykonania, która zapewni efektywność treningu oraz minimalizację ryzyka kontuzji.
Autor artykułu: Paweł Reterski
